More than a kitchen

Verborgen kwaliteiten

Het uitgangspunt van Vincent Holvoet is dat een bestaand gebouw altijd een - zichtbare of verborgen - potentie of genius loci heeft. Dit idee is gegroeid vanuit een respect voor authenticiteit, ook al zit die authentieke kern onder een laag banaliteit verborgen. Zijn motto is daarom: behoud wat je kan, verwijder wat nodig is.

En dus ging de architect heel omzichtig te werk, toen hij een banale en klassieke woonkamer en keuken omtoverde tot een hedendaagse plek met een warme feel. Er werd een stukje bijgebouwd over de hele perceelsbreedte, waardoor een buitenmuur een binnenmuur werd. De brede doorgang was vroeger een raam. De ruimtes definiëren zich elk op zich en toch is er continuïteit. Tussen het bestaande en nieuwe deel kwam een lichtkoepel, die daglicht tot diep in de keuken binnen laat.

Texturen boven kleur

De oorspronkelijke structuur liet de architect bewust ongemoeid. Bakstenen en pleisterwerk werden alle in het wit geschilderd. Net als de keuken, die op een enkel zwart element en Marokaanse tegeltjes na, even blank tekent. Dus: texturen boven kleur. Om de vrijgekomen architectuur voor zich te laten spreken. Om licht en lucht binnen te halen. Om rust uit te stralen. De vormgeving vermijdt een overdaad aan prikkels en geeft tegelijk een boost van expressie aan de spaarzame meubelen en accessoires.

De tafel is een eigen ontwerp van Vincent Holvoet. Ruwe verouderde eik, die met zijn patine warm weerwerk geeft aan het strakke wit en beton. De tafelpoten verhouden zich als twee omgekeerde U-profielen die kruiselings zijn geplaatst, zodat de poten niet langer een obstakel zijn voor een bank of eender welke stoelbreedte.